در یک سیستم تولید هوای فشرده، خشک کن های تبریدی را می توان قبل یا بعد از مخزن ذخیره هوا قرار داد. هیچ گونه نظر کلی درباره نحوه قرارگیری وجود ندارد و  هر روش معایب و مزایای خاص خود را داراست.

1-  قرارگیری خشک کن قبل از مخزن:

مزایا:

–   هوای خشک در داخل مخزن: بدون ته نشین شدن آب تقطیر شده در مخزن.

  -پایداری کیفیت هوای فشرده : نقطه شبنم هوای فشرده ثابت خواهد ماند.

معایب:

• اندازه بزرگ خشک کن : خشک کن باید برای خروجی مستقیم کمپرسور طراحی شود.
• تنش در خشک کن هوای فشرده: به خاطر ساختار کمپرسورهای پیستونی جریان هوا به صورت نوسانی وارد خشک کن می شود و باعث تنش در خشک کن می شود.
• دمای ورودی بسیار بالا: هوای فشرده مستقیماً از افتر کولر وارد خشک کن می شود.
• خشک کردن جریان جزئی هوا امکان پذیر نیست.
• مقادیر زیاد آب تقطیر می شود.
• برای سیستم هایی دارای چند کمپرسور ، هر کمپرسور باید دارای یک خشک کن مخصوص خود باشد.

جمع بندی: این نوع قرارگیری به ندرت پیشنهاد می شود. این قرارگیری تنها برای هنگامی که استفاده ناگهانی از کمپرسور نیاز است و کیفیت هوا باید ثابت بماند مورد استفاده قرار می گیرد.

2- قرارگیری خشک کن بعد از مخزن:

مزایا:

• اندازه مناسب: خشک کن می تواند بر اساس مصرف واقعی هوای فشرده یا جریان جزیی هوای خشک مورد نیاز انتخاب شود.

•  جریان غیر مغشوش را برای خشک کردن دریافت می کند.
•  دمای کم هوای ورودی به آن: هوای فشرده در داخل مخزن سرد می شود.
•  مقدار کم آب تقطیر شده : مقداری از رطوبت در مخزن چگالیده شده و وارد خشک کن نمی شود.

معایب:

• وجود آب تقطیر شده در مخزن : این آب در مخزن باعث خوردگی می شود.
• بار اضافی برای خشک کن : در صورتی که قطع ناگهانی هوای فشرده را داشته باشیم. لازم به ذکر است نقطه شبنم هوای فشرده بالا می رود.

جمع بندی: در بیشتر موارد این نوع قرارگیری پیشنهاد می شود.