روش های احیاء در درایرهای جذبی

سیستم های رطوبت گیر فیزیكی بر اساس نحوه احیاءكردن ماده رطوبت گیر در طرح های مختلفی ساخته می شوند كه عمده ترین آنها عبارتند از:

احیاءكردن با گاز خشك

همانطور كه قبلا گفته شد، عمل جذب رطوبت توسط ماده رطوبت گیر در اثر وجود اختلاف فشار جزئی بخار آب در گاز مرطوب و ماده رطوبت گیر می باشد. هنگامی كه ماده رطوبت گیر به سمت اشباع شدن میل می كند، فشار جزئی بخار آب در آن افزایش یافته و بدیهی است كه اگر جریانی از گاز خشك از روی بستر عبور داده شود، عمل انتقال جرم در جهت عكس حالت رطوبت گیری (احیاء شدن) صورت می گیرد. براساس این نظریه در سیستم های رطوبت گیر فیزیكی با ظرفیت كم، جریانی از گاز خشك به میزان ١٠-٢٠ درصد دبی بهره برداری و در جهت عكس به درون بستر فرستاده شده و در طی عبور از روی بستر، رطوبت جذب شده از ماده رطوبت گیر جدا شده و توسط جریان گاز احیاء كننده به بیرون منتقل شده و اگر گاز مورد استفاده كم ارزش باشد (نظیر هوا)، به اتمسفر تخلیه می شود. در شكل زیر نمونه ای از یك سیستم رطوبت گیر كه به روش فوق احیاء می شود نشان داده شده است. این نوع رطوبت گیرها اصطلاحاً بدون حرارت یا (Heat Less) نامیده می شوند. چرا كه برخلاف سایر روش ها از حرارت برای احیاء ماده رطوبت گیر استفاده نمی شود.

عمل احیاء در این روش به طراحی سیستم بستگی دارد ولی در هرحال به صورت نوبتی (Batch) می باشد. مثلا سیستم بهره برداری از این نوع خشك كن ها طوری طراحی می شود كه هریك از ستون ها به مدت ٢ تا ٣ دقیقـه در معرض جریان گاز خشك قرار گرفته و رطوبت آن توسط گاز خشك از بستر جدا شده و ماده جاذب رطوبت احیاء شود. بدیهی است كه در طی احیاء بستر شماره یك، بستر شماره 2 در حال خشك كردن گاز مرطوب بوده و این عمل بطور دوره ای جا به جا می شود. این روش برای شرایطی كه فشار گاز متراكم شده كمتر از ٤ بار باشد مناسب نخواهد بود.

از آنجائی كه فرآیند جذب رطوبت حرارت زا می باشد، حرارت تولید شده بـه امر جداسازی رطوبت در زمان احیاء كمك می كند. سادگی سیستم، ارزان بودن، مصرف كم ماده رطوبت گیر، سهولت بهره برداری، یكنواختی شرایط بهره برداری، عدم نیاز به حرارت جهت احیاء، عدم نیاز به توقف سیستم جهت احیاء و… جزء محاسن این روش می باشد. در عوض هدررفتن حـدود 10-٢٠ درصد از گاز متراكم شده مثلا (هوا) جهت احیاء بزرگترین عیب این روش می باشد و به همین خاطر از آن در سیستم های با ظرفیت كم استفاده می شود.

احیاء كردن با گاز داغ:

در این روش احیاء كردن ماده رطوبت گیر با استفاده از گاز داغ صورت می گیرد. درجه حرارت مورد نیاز برای احیاء ماده رطوبت گیر به مشخصه های فیزیكی و شیمیایی آن بستگی دارد. بالابودن درجه حرارت گاز مورد استفاده برای احیاء باعث می شود تا فشار جزئی بخار آب در آن از فشار جزئی بخار آب جذب شده برروی ماده رطوبت گیر كمتر بوده و همین امر انتقال جرم رطوبت از روی بستر به داخل جریان گاز احیاءكننده را میسر می سازد. از آنجائی كه فشار جزئی گاز احیاءكننده خروجی از بستر پرشده هنوز در حدكافی پائین می باشد، در صورت نیاز می توان آن را سرد نموده و رطوبت جذب شده توسط آن را در تلـه رطوبت گیر جدا نمود و بعد از گرم كردن، مجددا بعنوان گاز احیاءكننده مورد استفاده قرار داد. البته این امر برای گازهای ارزان (نظیر هوا) صادق نبوده و بعد از احیاءكردن بستر پر شده به بیرون تخلیه می شود. برای تأمین گاز داغ جهت احیاء از روش های مختلفی استفاده می شود.