نحوه عملکرد درایرهای جذبی
در یک درایر جذبی، که به آن درایر دسیکانت نیز اطلاق می شود، جریان هوای فشرده بر روی بستری از این مواد جاذب جریان یافته و این بستر، رطوبت موجود در هوا را تا نقطه شبنم مورد نظر تا حد بسیار بالایی به خود جذب و آن را خشک می کنند. با ادامه فرایند جذب، مواد جاذب به مرور توسط رطوبت اشباع شده و برای تدوام سیکل خشک کردن، باید رطوبت این مواد خارج شده و در اصطلاح عمل احیاء رطوبت مواد جاذب صورت پذیرد. به این منظور، درایرهای جذبی عمدتا دارای دو برج فعال هستند. شماتیکی از نحوه عملکرد درایرهای جذبی در شکل زیر نشان داده شده است.
همانطور که در شکل مشاهده می شود، در این برج ها ورودی و خروجی هوای فشرده معمولا در بالا و پایین قرار دارند. یکی از این مخازن به خشک کردن هوای فشرده ورودی می پردازد (مرحله 1 در شکل). مواد جاذب در مرکز این برج قرار گرفته و از ساپورت نگهدارنده برای نگهداری آن ها در قسمت میانی برج استفاده می شود. به این ترتیب، با عبور هوای فشرده از بستر مواد جاذب، براساس نوسانات دبی این مواد هیچ تغییر و جابجایی نخواهند داشت. عملیات جذب در اینجا به دلیل اختلاف فشار میان هوای ورودی و مواد جاذب رخ می دهد. در شروع بهره برداری میزان رطوبت موجود بر روی ماده جاذب رطوبت بسیار ناچیز بوده و به همین دلیل فشار جزئی آن اندک می باشد. با عبور گاز فشرده مرطوب از روی بستر پرشده و بعلت اختلاف فشار جزئی بین رطوبت موجود در گاز مرطوب و بستر خشك شده (فشار جزئی بخار آب ورودی بیشتر از فشار داخل خلل و فرج مواد جاذب است)، عمل انتقال جرم و جذب رطوبت از گاز مرطوب به ماده جاذب رطوبت صورت می پذیرد. در واقع این اختلاف فشار سبب می شود تا رطوبت از ناحیه با فشار بالاتر (هوای مرطوب ورودی) به سمت ناحیه با فشار کمتر (خلل و فرج مواد جاذب) انتقال یافته و در حین عبور از بستر هوای فشرده خشک و خشک تر شود (مرحله 2 در شکل).
بدیهی است استمرار این فرآیند منجر به كاهش فشار جزئی بخار آب در گاز مرطوب و افزایش آن در روی بستر پرشده می گردد. با گذشت زمان و به اشباع رسیدن جاذب های فیزیکی، این جاذب ها دیگر توانایی جذب آب را از دست خواهند داد. لذا عمل رطوبت گیری تا زمانی كه دو فشار جزئی به تعادل برسند ادامه داشته و بعد از آن متوقف می شود. عمل جذب فیزیكی بسیار سریع بوده و زمانی بین 0.5 – 0.1 ثانیه برای آن كافی می باشد.
از آنجائی كه هر واحد وزن ماده جاذب رطوبت قابلیت جذب مقدار مشخصی از رطوبت را داشته و بعد از آن به حالت اشباع می رسد، لذا فرآیند اشباع شدن ماده در مسیر جریان گاز صورت می گیرد.
برای آن که بتوان خروجی مدام و پیوسته از سیستم داشته و هنگامی كه كلیه ماده مورد استفاده در بستر از رطوبت اشباع گردید، عملا رطوبت زدائی متوقف شده و لازم است كه ماده جاذب رطوبت احیاء گردد. طراحی ایـن سیستم غالبا بصورت دوقلو بوده به نحوی كه یكی از ستون ها در مرحله بهره برداری و دیگر در مرحله احیاء و آماده سازی می باشد. در این صورت زمانی که برج اول به خشک کردن گاز ورودی می پردازد، برج دوم که قبلا به مرحله اشباع رسیده خشک و احیاء شده و در مرحله بعد شروع به خشک کردن گاز ورودی کرده تا عملیات احیاء در برج دیگر صورت پذیرد (مرحله 3 در شکل).