در این مسیر ابتدا کمپرسور دما و فشار مبرد را به شدت بالا برده و آن را به سمت کندانسور هدایت می کند. در کندانسور گاز مبرد به صورت مایع شده و حرارت آن دفع می گردد. در ادامه، مبرد با دمای کمتر، از فیلتر مخصوص عبور کرده و به محفظه انبساط می رسد. در این مرحله دما و فشار مبرد کاهش یافته و با کسب توانایی جذب حرارت، حرارت گاز فشرده مرطوب را کاهش می دهد. مایع مبرد سپس به اواپراتور رفته و حرارت را از هوای فشرده در مسیر مقابل جذب می کند و مایع مبرد با دما و فشار بالاتر به سمت محفظه جدا کننده مایع هدایت می شود. بین کمپرسور و کندانسور تجهیزی به نام شیر بای پس وجود داشته که فشار خط را ثابت نگه می دارد. از طرفی این شیر مانع از یخ زدگی مسیر در مواقع افت فشار می شود.

در سیکل مربوط به هوای فشرده، هوای فشرده مرطوب (1) در ابتدای ورود به درایر وارد یك مبدل حرارتی(2) شده و در این محفظه در تبادل حرارتی و تماس غیر مستقیم با هوای فشرده خروجی (گاز خشک شده) (5) كه دمای آن حدود ٢-٤ درجه سانتیگراد می باشد، قرار گرفته و با کاهش دما، رطوبت آن کم می شود. در ادامه مسیر، بخشی از رطوبت موجود در گاز مرطوب در همین مرحله میعان شده و توسط تله رطوبت گیر (4) از گاز مورد خشك كردن جدا می شود. در ادامه فرآیند رطوبت زدائی گاز وارد تبخیركننده یا اواپراتور (3) گردیده و توسط مبرد خنك شده و دمای آن به حدود 2 درجه سانتیگراد كاهش داده می شود. در این مرحله مجددا بخشی از رطوبت موجود در گاز به مایع تبدیل شده و گاز خشك با نقطه شبنم حدود ٢درجه سانتیگراد بعد از عبور از مبدل حرارتی كه نقش Economizer را ایفاء می كند بـه قسمت مصرف كننده ارسال می شود.

سیستم تبرید و مسیر گاز مبرد از یك كمپرسور (6)،كندانسر (8)، شیر انبساط (12)، تبخیركننده (3) و مبرد تشكیل شده است. تا قبل از پدیده تخریب لایه اوزون عموما از R-12 و یاR-22 به عنوان مبرد در سیكل تبرید استفاده می شد. ولی امروزه اكثر سازندگان این وسیله ترجیح می دهند كه از R-134a به عنوان مبرد در سیستم تبرید استفاده نمایند. بهره برداری آسان، عدم حساسیت به حضور روغن در گاز مورد خشك كردن نظیر هوا و… باعث شده كه این سیستم برای دستیابی بـه نقطه شبنم بالای ٢ درجـه سـانتیگراد روش مناسبی باشد. این روش برای كمپرسورهای روانكاری شونده بویژه از نوع اسکرو بسیار مناسب می باشد.